Nie było najgorzej, ale dobrze też nie. Po zapowiedziach zmian organizacji ruchu na S24 napisałam notkę, jak będę postępować po zmianie licząc, że to o czym informował pan Igor będzie prawdą. Po zmianie dopisywałam na dole notek swoje spostrzeżenia, uwagi i odpowiedzi na komentarze. Wobec braku rozszerzenia czasu (godzin i minut) w ogólnym układzie, wpisywanie szczegółów nie ma sensu. Wystarczy data czy adres komentatora do którego się pisze. Spotkałam też opinię, że bloger może oszukiwać zmieniając treść, w związku z czym te zmiany powinny być widoczne dla innych blogerów. Trzeba uznać, że blog to jednak pamiętnik, a nie zamówione dzieło literackie, w związku z czym dzielenie się z innymi tym pamiętnikiem nie powinno ograniczać piszącego. Wolność na tym skrawku warto zachować. Osobiście nie mam nic przeciw temu, aby ktoś zmienił tekst pierwotny napisany pod wpływem wściekłości na … coś tam, na tekst z przeproszeniami czytelników za to co pierwotnie napisał. Zawsze pod względem techniki tak było, że bloger mógł pisać setki notek na jednym wirtualnym arkuszu pod tym samym adresem. Nadpisywanie pomyślane dla korekty tekstu, takie możliwości dawało i daje nadal.
Belka tekstowa
Zrobiłam sobie kilka takich belek, np. dla łupków powiększone foto łupków miedzionośnych. Dodawałam je, bo na początku była taka opcja: biały tytuł na belce fotograficznej. Była, ale się zbyła. Usunęłam więc belki, bo od pewnego czasu fruwały one nad czarnym tytułem. Podobało mi się to co było, ale administracja szybko zrezygnowała z tej opcji.
Poczta wewnętrzna
Jest to bardzo piękny pamiętnik osobistych dyskusji. Dziękuję administracji za to ustronne miejsce wymiany myśli, potrzebne zwłaszcza tym, którzy nie komentują na widoku. Wszystkie listy pisane w starej wersji zostały nowocześnie wydane.
Notka merytoryczna
Z tą miałam przeprawę. Została podzielona automatycznie na strony i zapętlona na stronie 1. Zauważyłam to z opóźnieniem i napisałam pilny list do administracji. Nie odpowiadali, więc skróciłam tekst do strony widocznej, a dalszy ciąg napisałam w kolejnych odcinkach liczących około 5 tys. znaków. Nie podoba mi się to, ale próba połączenia post także się nie powiodła. Podobny problem miał bloger WAWEL, ale on sobie mądrzej poradził i napisał o tym notkę.
Strona główna
Pierwszy odcinek mojej opowieści merytorycznej trafił na SG z dodanym przed administrację zdjęciem. Dzięki temu miał 10-krotnie większą oglądalność od późniejszych odcinków serialu. Trafiły się pod nim także komentarze merytoryczne na które odpowiedziałam w suplemencie, co zapowiadałam w pierwszym odcinku. Oglądalności nigdy nie łączę z czytaniem czy zainteresowaniem tematem. Nawet niewielka liczba czytających, czy nawet kilka osób, które obserwują mój blog budzi we mnie nadzieję, że to co robię ma sens.
Podziękowania
Bardzo dziękuję osobom, które tu przychodzą coś przeczytać. Dziękuję tym, którzy się nie ujawniają i tym którzy kiedyś komentowali moje wypracowania. Przepraszam za okazywaną niekiedy szorstkość czy zniecierpliwienie w komentarzach. Za swoje poglądy zawodowe nie przepraszam, bo poświęciłam zbyt wiele czasu na skrystalizowanie i wszechstronne weryfikowanie modeli poszukiwawczych kopalin płynnych, zwłaszcza w Polsce.
