Szczyty sezonowe zapotrzebowania na energię

Na konkretnym przykładzie pokrywania szczytów sezonowych gazem ze złoża Groningen ilustruję zróżnicowanie wydobycia gazu w miesiącach roku. Złoże to o zasobach początkowych 2,8 biliona m³, eksploatowane jest od 50 lat. Mapka holenderskich złóż gazu może być przyrównana do Polski ze złożami węgla brunatnego i kamiennego. Ale chyba aż takiego koła węglowego jakie ma Groningen nie będzie w Polsce, bo Groningen jest gigantem światowym.

Zapotrzebowanie na każdą energię podlega wahaniom sezonowym oraz dobowym. Wahania te są na szczęście przewidywalne. Mimo zwiększającej się rozpiętości ekstremalnych temperatur w zimie i w lecie, wahania w zapotrzebowaniu na energię elektryczną stają się prawdopodobnie płytsze, ze względu na przyzwyczajenie ludzi współczesnych do pełnego komfortu termicznego. Klimatyzacja wypiera w pewnym sensie pojęcie ogrzewanie mieszkań, biur, sklepów, obiektów sportowych, kościołów, środków komunikacji oraz innych obiektów.

Dostawcy energii pierwotnej, z której uzyskuje się ciepło po jej spaleniu (gaz sieciowy) oraz dostawcy ekskluzywnej formy energii wytwarzanej przez człowieka z paliw energetycznych, jaką jest prąd elektryczny w gniazdku użytkownika muszą się liczyć z wymienionymi szczytami zapotrzebowania. Na szczęście krajowe dyspozytornie mocy mają dzisiaj wielkie zaplecza komputerowe, które pomagają ludziom odpowiedzialnym za utrzymanie ciągłości dostaw w podejmowaniu decyzji w przypadku ekstremalnie wysokiego poboru grożącego wyłączeniem prądu w dużej części kraju, jak i lokalnych awarii spowodowanych działalnością sił przyrody. Procedury śledzenia w czasie pojawiających się kryzysów w sieci i wychodzenia z kryzysów znają ludzie oraz komputery.

Polityka energetyczna w obecnej dobie jest sterowna przez rząd krajowy oraz Unię Europejską. To co dzieje się i planuje robić nie zależy tylko od firm wydobywczych, przetwarzających nośniki energii pierwotnej w prąd, jest także dyktowane przez te rządy. Termin „bezpieczeństwo energetyczne” jest kluczem do zrozumienia wielu nieprzemyślanych decyzji, które mają wpływ na ostateczne ceny produktów – gazu sieciowego oraz prądu. Odpowiedź na pytanie, co było / jest nieprzemyślaną decyzją wcale nie jest łatwa i zwykle subiektywna. Ta subiektywność wymaga od ludzi działających w Internecie do podawania konkretnych danych i wyliczeń, dlaczego tak sądzą o problemie, który ich zaniepokoił i skłonił do krytyki władzy krajowej lub unijnej. Jeśli tego nie robimy wpadamy w koleiny myślenia.

Po tym przydługim wstępie pora wyjaśnić jak wyglądają szczyty sezonowe. Wiele lat temu przygotowałam prosty rysunek, na którym pokazałam jak można wykorzystywać własne zasoby gazu ziemnego ze złóż, które w większości są w schyłkowym etapie czerpania zasobów. To nie jest rysunek opracowany z danych rzeczywistych, to jest jedno z możliwych rozwiązań, które przygotowałam dla siebie.

Schemat ideowy: Szczyty sezonowe w zapotrzebowaniu na gaz ziemny

Szczyty sezonowe mogą wymagać dodatkowego zasilania o zróżnicowanej mocy. Małe zróżnicowanie może być / jest pokrywane gazem z gazociągów o wielkiej średnicy i wysokim ciśnieniu, które w warunach eksploatacyjnych ma przewidziane parametry najniższego i najwyższego ciśnienia. Gazociągi  krajowe magazynują i transportują setki milionów m³ gazu. Gdy zapotrzebowanie zwiększa się gazownicy mają do dyspozycji magazyny gazu, na których otwory są tak udoskonalone w strefie złożowej, że mogą one oddawać gaz z większą wydajnością niż to ma miejsce w złożach pierwotnie gazowych.

Szkic ten będę wykorzystywać w omawianiu zapotrzebowania na energię z innych źródeł.  

W swoich zbiorach mam jeszcze inny rysunek pokazujący pokrywanie szczytów sezonowych gazem z największego złoża w Europie oraz jednego z największych w świecie. Odkryłam kiedyś w internecie dane z dwóch lat i przedstawiłam je na wykresach. Ze złoża tego można wydobyć w miesiącu 7 mld m3 (grudzień 2007) a w lecie snuć strużkę gazu w ilości około 1 mld m³miesięcznie. Taka jest polityka pokrywania szczytowego zapotrzebowania gazu w Holandii.

Holandia jest krajem wyjątkowo uprzywilejowanym w tej dziedzinie. Ma ona wiele złóż odkrytych na lądzie i na morzu.

 Mapa zóż gazu ziemnego w Holandii na której pokazano ich lokalizację kółkami o różnej średnicy, zależnej od wielkości odkrytego złoża. Żródło:  https://en.wikipedia.org/wiki/Groningen_gas_field 

Warto zapoznać się także z opisem tego wielkiego europejskiego sukcesu poszukiwawczego dokonanym z okazji 50-lecia eksploatacji złoża.

http://www.energy-pedia.com/news/netherlands/exxonmobil-to-continue-to-tap-the-enormous-resources-at-the-slochteren-field-for-another-50-more-years

Holendrzy monitorują lokalne trzęsienia ziemi oraz osiadanie terenu nad tym złożem. Zjawiska te rzeczywiście występują i są opisywane także w internecie. I jeszcze do kompletu dodaję dane o zużyciu i wydobyciu gazu w Holandii w ciągu ostatniego pięciolecia 2011 - 2015. Holandia bardzo różni się pod względem zasobów od Polski. Bogactwo to spowodowało efekt, który nazwano "syndromem holenderskim". Ale to jest opowiadanie na zupełnie inny temat.

Czy opisywane przeze mnie różnice krajów pod względem zasobności nie powinny prowadzić europejskiej polityki surowcowej do uwzględnieniania energochłonności transportu? Wszak od transportu rozpoczął się rozwój umiejętności w planowaniu zwanej optymalizacją.