Porady z Przewodnika do Tatr i Pienin Walerego Eljasza, wydanie trzecie, Kraków 1886 [cytaty]:
7. Sposób zwiedzania gór.
Jak się u nas zwiedza góry, daje pojęcie przebieg wycieczki do głębi Tatr.
(...)
Pierwszą regułą w zwiedzaniu Tatr jest wychodzenie na wycieczkę o świcie, dlatego winno się mieć poprzedniego dnia wszystko najzupełniej przygotowane, zamówione, by niczego rano nie szukać. Od początku pochodu iść powoli, a równo; pośpiech złe skutki pociąga, zrywa siły od razu, że ich tam braknie, gdzie ich najbardziej potrzeba. Co kawałek drogi, gdy górzysta, stanąć, odetchnąć, ale nie siadać. Na głównych popasach można usiąść, ale z wyciągnionymi nogami, lub się położyć, bo to nie zmęczy człowieka. Jeść, ile tylko się da, aby ciału nie brakowało materyjału wtedy, gdy najwięcej sił potrzeba.
(…)
Drugiego dnia wychodzimy przededniem, gdy jeszcze trwa zmierzch. Nie trzeba się bawić śniadaniem, odłożyć go do pierwszego popasu. Każda minuta stracona rano, nieobliczone wieczór przynosi szkody. Najczęściej wierzchołki Tatr wolne są od mgły do południa; popołudniu powstają burze, zatem wygrana zależy nieraz od kwadransa rano oszczędzonego. (…)
Im bystrzejsza pochyłość, odpoczywać się musi częściej, ale krótko i stojąco, oddychać nosem, nie otwierając ust, gdyż przez to nie obsecha język, ani gardło. Pragnienie tym sposobem mniej dokucza. Po przybyciu na wierzchołek lub grzbiet,okryć się trzeba dobrze, by uniknąć zaziębienia. Korzystać należy z każdej minuty, jeśli widok odsłonięty, a nie odkładać patrzenia na później, bo w górach nigdy nie można być pewnym pogody. W ciągu kwadransa chmurka się zdoła wyrobić z niczego, uczepić szczytu, na którym się podróżny znajduje, i zasłonić cały widnokrąg. Dopiero po zdobyciu głównych celów wycieczki wolno sobie pozwolić z dłuższymi wypoczynkami. [Koniec cytatu]
